Welkom

Wanneer we mensen in verdriet zien, weten we vaak niet wat te zeggen. Daarom kiezen we er soms voor om niets te zeggen en rouwenden te ontwijken waardoor zij zich eenzaam en alleen kunnen voelen.

Wanneer mensen toch de moed vinden om iets te zeggen, merk ik dat dit vaak uitspraken zijn die goedbedoeld zijn, maar die net het omgekeerde effect hebben en die echt kwetsend kunnen zijn:

heb je het al verwerkt?
heb je het al een plaats kunnen geven?
hij/zij had toch al een mooie leeftijd
je hebt toch nog kinderen
wees blij dat hij/zij van hun pijn verlost zijn
had je het niet zien aankomen?
je zal er sterker uitkomen
zal na de begrafenis wel terug beter gaan

Daarnaast zie ik dat mensen in rouw ook vaak overtuigingen of denkkaders hebben over hoe ze moeten rouwen maar wanneer ze dan effectief geconfronteerd worden met rouw, ervaren ze dat het niet zo makkelijk is en merk ik dat rouwenden heel wat vragen hebben over: wat is rouwen nu eigenlijk?

Rouw ik wel op de juiste manier?
Is het normaal dat ik nog zoveel verdriet heb een jaar later?
Mag ik mezelf toestaan om terug te lachen of plezier te maken?

In deze lezingen geef ik info over hoe je jezelf kan helpen in rouw en verliessituaties en hoe je mensen om je heen kunt ondersteunen in rouw en verliessituaties.

Lezingen en vormingen kunnen ook op aanvraag uitgewerkt worden voor jouw bedrijf, voorziening, klasgroep, vereniging, … Neem gerust vrijblijvend contact op.

De lezing kan zowel doorgaan op verplaatsing (aantal af te spreken) als op de Troostzolder (max 20 personen).

Neem Contact op

Alvast heel erg welkom. Door het organiseren van een lezing en mij de kans te geven om te komen spreken, draag je mee aan een mildere en warmere rouwcultuur waar iedereen in een verliessituatie van droomt.

Liefs, Tine